Historia Zespołu Szkolno – Przedszkolnego w Olbięcinie
Żródło: Leszek Zugaj, „Zarys historii Gminy Trzydnik Duży” , Lublin 2018, s. 112 -113
W tabelach likwidacyjnych zapisywano nie tylko obszar gruntów przynależnych poszczególnym gospodarzom (osadom), ale także grunty wspólne. Najczęściej rezerwowano również grunty na cele szkolne. Tak też było w Olbięcinie. W tabeli likwidacyjnej Olbięcina przypisano połowę jednego domu prywatnego celom szkolnym. Była to jedna izba bez podłogi (klepisko). W takich warunkach rozpoczęła działalność szkoła w Olbięcinie. Mieściła się na wprost dworu ziemiańskiego. Warunki nauki były bardzo trudne, dodatkowo był to teren zalewowy miejscowej rzeki Tuczyn.
Rozpoczęto starania o budowę nowego gmachu szkolnego. Taki powstał pod górką Olbięcką przy drodze do Kraśnika. Był to drewniany budynek o dwóch pomieszczeniach. Jedno przeznaczone było na klasę, drugie na mieszkanie dla nauczyciela. Okręg szkolny obejmował dzieci z Dąbrowy, Kowalina, Liśnika Małego oraz Wólki Olbięckiej. W szkole uczyła niejaka pani Szczawińska. W następnych latach budynek okazał się za ciasny, ponieważ nauczano 3 klasy na zmianę.
Na przełomie XIX i XX wieku rozpoczęto budowę nowej szkoły. Był to już budynek murowany, z tak zwanej opoki. Budowę prowadzili: Stanisław Długosz z Olbięcina oraz Szydyskis, nauczyciel szkoły. Nauka w nowym budynku rozpoczęła się w 1901 roku. W tej szkole była już rozległa sala szkolna oraz pomieszczenia dla nauczyciela. W tym budynku uczyły się dzieci w czasie I wojny światowej oraz w okresie międzywojennym, kiedy to miejscowa szkoła stanowiła już placówkę 6-klasową. Uczyli tutaj w różnym okresie lat międzywojennych Stanisław Sokół, niejaki Nawrot, Miernowska, Cymulówna oraz siostry Kotówny. Kierownikiem szkoły był Piotr Szczepanik. W okresie II wojny światowej ten budynek przejęła administracja niemiecka, urządzając w nim posterunek żandarmerii. Wszelkie akta szkoły oraz wyposażenie uległy zniszczeniu. Były dyrektor szkoły Piotr Szczepanik powrócił do Olbięcina, jednak musiał się przenieść w inne strony. Działał potem w partyzantce. Tuż po wyzwoleniu szkoła wznowiła działalność. Wielka w tym zasługa ówczesnej kierownik Józefy Dwernickiej, która pochodziła ze Lwowa. Pierwszymi nauczycielkami były także: Maria Folprychtowa i Zofia Liponoga. W następnych latach pracowali: Stefania Wierzchowska, Józef Nowak, Janina Ziółkowska, Teodozja Chojecka. Warunki były bardzo trudne, brakowało sprzętów szkolnych, materiałów na opał. W 1951 roku nowym kierownikiem szkoły została Teodozja Chojecka. W tym czasie budynek szkoły wymagał kapitalnego remontu. Miało to miejsce w 1952 roku, kiedy to także przedłużono gmach szkolny i przydzielono dodatkowo dwie izby szkolne. Zlikwidowano także mieszkanie nauczyciela i otrzymano dodatkowo dwie izby szkolne. W ten sposób dzieci w Olbięcinie mieli już 4 sale szkolne. Uczęszczało tam w tym czasie ponad 200 uczniów. Zwiększyła się także obsada nauczycielska licząca w roku szkolnym 64/65 już 6 osób. W szkole w okresie powojennym wieczorowo odbywały się też kursy Szkoły Przysposobienia Rolniczego oraz Uniwersytetu Rolniczego. Szkoła się powiększała i 1958 r. zawiązał się komitet budowy nowej szkoły z Janem Widomskim. W 1965 roku wmurowano akt erekcyjny nowego gmachu szkolnego (na gruntach prywatnych właścicieli). Rozpoczęto zbieranie funduszy, na cele szkolne dobrowolnie opodatkowali się mieszkańcy Olbięcina. Deklarowano również pracę w ramach czynów społecznych. Resztę potrzebnych środków dołożył Społeczny Fundusz Budowy Szkół. W ten sposób 27 lipca 1966 roku oddano do użytku nowy, piękny gmach szkolny zbudowany w ramach programu ,,Tysiąclatek’’. Było to święto całej wsi Olbięcin. Głównym gospodarzem była miejscowa Ochotnicza Straż Pożarna. Szkole nadano imię Mariana Buczka. Nowy gmach szkolny był ogromną zmianą dla dzieci w Olbięcinie. Znalazło się tutaj miejsce na klaso-pracownie, bibliotekę, gabinet sportowy, pokój nauczycielski. Po raz pierwszy dzieci z Olbięcina mogły uczyć się w normalnych warunkach. W tym okresie nastąpiła wymiana dyrektor szkoły. Teodozja Chojecka odeszła na emeryturę, nowym kierownikiem został Czesław Kozyra. Kadrę nauczycielską tworzyli w tym okresie także: Zenon Kania, Wiesław Janik, Leokadia Staroń, Janina Korczak, Ryszarda Belenda, Anna Pawłowska, Janusz Kurryło oraz Jan Widomski. W 1968 roku kierownikiem został Zenon Kania. W latach 1991-2000 dyrektorem była Anna Pawłowska. Obecnie Szkoła Podstawowa w Olbięcinie działa w ramach Zespołu Szkolno-Przedszkolnego, który powstał jako Zespół Publicznych Placówek Oświatowych, rozpoczynając działalność 1 września 2000 roku. W skład Zespołu wchodzą: Publiczna Szkoła Podstawowa w Olbięcinie oraz Publiczne Przedszkole w Olbięcinie. W budynku szkolnym znajduje się 8 sal lekcyjnych, zastępcza sala gimnastyczna, stołówka szkolna wraz z kuchnią, sanitariaty. W szkole działa pracownia komputerowa oraz gabinet medyczny. Od roku 2000 dyrektorem szkoły był Dariusz Maciąg. Następnie dyrektorem Zespołu Szkolno-Przedszkolnego była Krystyna Maciąg. Od 2006 roku przy szkole działa także Młodzieżowa Orkiestra Dęta. W 2018 roku rozbudowano budynek o część przedszkolną dostosowaną dla dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych Od roku szkolnego 2022/2023 funkcję dyrektora pełni Anna Kot.
